Կար-չկար մի տղա կար նրա անունը Գարիկ էր:Նա ուներ մի քույրիկ, նրա քույրիկի անուը Նանիկ էր: Նրանք շատ էին սիրում վազել ու թրչկոտել տերևների մեջ:Մի օր Գարիկը խաղալուց մի տերև գտավ: Նա այնքան գեղեցիկ էր, որ Գարիկը նորից ետ չդրեց:Գարիկը կանչում է իր քույրիկին.
– Նանիկ-Նաիկ՜ արի եստեղ -ասաց Գարիկը:
-Ինչ է պատահել Գարիկ.- պատասխանեց Նաիկը:
-Ես մի կախարդական տերև եմ գտել նայիր Նանիկ : Նա փայլոււմ է աստղի պես, շողշողում է շողքի պես:
-Մի գուց է խաղալիք է.- ասաց Նանիկը :
-Ոչ խաղալիք չէ:
-Բա ինչ է, որ այսքն փալում ու շողշողում է:
– Այն կախարդական մի տերև է Նանիկ:
-Ինչու ես այդպես մտածում:
-Բա էլ որ մի տերևն է այսքան փայլում:
– Իսկ եթե ասենք նրան դե անպես արաա, որ անձթևի տեղը կոնֆետներ գան:
ՈՒ այդ ժամանակ ամպերը դարձան գունավոր, լցված ջուրը դարձավ հյութ, կոնֆետները թափվեցին դես ու դեն: Երեխաները զարմանքից քարացան:
Leave a Reply